“እንኳን ለብርኃነ ትንሣኤው በሠላም አደረሳችሁ!!!”

አሥሩ ሐዋርያት ጌታችን ከሞት መነሳቱን ለቶማስ ሲነግሩት ቶማስ “የችንካሩን ምልክት በእጆቹ ካላየሁ ፤  ጣቴንም በችንካሩ ምልክት ካላስገባሁ አላምንም” ብሎ ነበር።

ቶማስ ይህን ያለበት ራሱን የቻለ ምክንያት አለ፤ ይህም ቶማስ ትንሣኤ ሙታን የለም ብለው ከሚያምኑት ከሰዱቃዊያን ወገን ስለነበር ነው። ጌታችንም ቶማስ በእምነቱ እንዲጠነክር አስቀድሞ ለአሥሩ ሐዋርያት እንደተገለጠው ቶማስ ባለበት ዝግ ቤት ዳግመኛ ተገለጦ ዲዲሞስ የተባለው ሐዋርያ “ካላየሁ አላምንም” ያለውን ሁሉ እንዲያይና እንዲያምን አደረገ፤ 

“የቶማስ ምስክርነት”፦

ሐዋርያው ቶማስ ጣቴን በችንካሩ ምልክት ካላስገባሁ አላምንም ብሎ ነበርና ጌታችንም “እመን እንጂ ተጠራጣሪ አትሁን” ብሎ ሱራፌልና ኪሩቤል መንካት የማይችሉት ጌታ ጎኑን በእጁ እንዲዳስስ ለቶማስ ፈቀደለት ፤ ቶማስም እጁን ወደ ጌታ ጎን ዘረጋ; የመለኮቱ እሳት እጁን ሲፈጀው ሲያኮማትረው ወዲያው “አምላኬ” ብሎ መሰከረ።

ዮሐንስ 20:28

ቶማስ የጌታን ጎን ዳሰሰና አምላክነቱን መሰከረ።         

“የቶማስ መልስ  ለጆቫዊያን”፦  ጆቫዊያን ጌታ የተነሳው ሥጋውን በመቃብር ትቶ እንዲሁ በመለኮታዊ ኃይሉ ተነሳ ብለው ታላቅ ክህደትን ያስተምራሉ። ሐዋርያው ቶማስ ግን የጌታችንን ጎን እንደዳሰሰ አይተናል ፤ መንፈስ ብቻውን አይዳሰስምና ጌታችንም የተነሳው ሥጋውን በመቃብር ሳይተው ነው። እነማርያም መግደላዊትና ወደ መቃብሩ የሮጡት እነዚያ ደገኞቹ ሁለቱ ሐዋርያት የጌታን መግነዝ አዩ እንጂ መቼ ሥጋውን በመቃብር አገኙ? ሐዋርያው ቅ/ጴጥሮስ ጆቫዊያንን እንዲህ ይላቸዋል፦”የዳዊት መቃብር በመካከላችን አለ የክርስቶስ ሥጋ ግን በመቃብር እንዳልቀረ እንመሰክራለን” የሐዋ. 2:29 እኛም ከሐዋርያው ተቀብለን እንዲህ አልን “እዩና እመኑ ሰዎች ድንጋዩ ተፈነቃቅሏል ሞትን ድል አድርጎ ሥጋውን በመቃብር ሳይተው ተነስቷል” እያልን እንዘምራለን።

ቅ/ጴጥሮስ “በመንፈስ ሄዶ በወህኒ ቤት ላሉት ነፍሳት ሰበከላቸው” 1ኛ ጴጥሮስ [3: 15] እንዳለ ጌታ በነፍስ ብቻ ሲኦል ወረደ ብለን እናምናለን፤ መናፍቃኑ ግን ጌታችን በነፍስና በሥጋው ሲዖል ወረደ ይላሉ፤ ታላቅ ክህደት! ሲጀመር ሥጋ ወደ ሲኦል ይወርዳል እንዴ? ነፍስ እንጂ ሥጋ ሲኦል አይወርድም፤ በዚህ ቃል ብቻ የመናፍቃኑን መልስ መመለስ ይቻላል። በሥጋው በመቃብር ነበር፤ በዘባነ ኪሩብ ነበር፣ አለ ፣ ይኖራልም። በሥጋው ሞተ በመለኮቱ ሕያው ነው። ሲነሳም ሥጋውን በመቃብር አልተወም፤ ቶማስ እንደ ዳሰሰው፣ ማርያም መግደላዊት መቃብሩን ባዶ ሆኖ እንዳየችው፣ ቅ/ጴጥሮስ እንደ መሰከረው ሐዋ [2: 29]

“ማርያም መግደላዊት አትንኪኝ”፦ አንዳንድ ሰዎች ጌታችን ለቶማስ ጎኔን ዳስ ብሎ ለማርያም መግደላዊት ግን “ወደ አባቴ አላረግሁምና አትንኪኝ” ያላት ከትንሳኤ በኋላ ሴቶች ጌታን መንካት ስለማይችሉ ነው ይላሉ ፤ ይህ ግን የተሳሳተ ሃሳብ ነው። ምክንያቱም እግሩን ይዘው የሰገዱለት ሴቶች ስለነበሩ ነው፦ “ሁለቱ ሴቶች ቀርበው “እግሩን ይዘው” ሰገዱለት” ማቴ 28:9 ማርያም መግደላዊትን አትንኪኝ ብሎ ለቶማስ ዳሰኝ ያለው ሥልጣነ ክህነት ለወንድ ብቻ ስለሆነና ሥጋ ወደሙን የሚዳስስ ወንድ ብቻ ስለሆነ ነው።

“አንሥኡ እደዊክሙ ቀሳውስ” ፦ ዲያቆኑ ይህን በሚልበት ጊዜ ንፍቁ ካህን ማሕፈዱን /የሥጋ ወደሙን መሸፈኛ/ ከጻሕሉ /የሥጋ ወደሙ ማስቀመጫ/ ላይ ያነሳል ፤ ይህም የጌታ መልአክ የመቃብሩን ድንጋይ የማንከባለሉ ምሳሌ ነው። ከዚህ በኋላ ጌታችን በምሴተ ሐሙስ ሕብስቱን እንደያዘው ዋናው ካህንም ሕብስቱን ከፍ አድርጎ ይይዘዋል ፤ ይህም የጌታ ትንሣኤ ምሳሌ ነው። እንኳን ለብርኃነ ትንሣኤው በሠላም አደረሳችሁ!!!

“ኦርሙዝድ”

በቀድሞ ፋርስ በዛሬዋ ኢራን “ኦርሙዝድ” ተብሎ የሚመለክ የመሬት አምላክ ነበር።  በሕብረተሰቡ ዘንድ ከፍተኛ ወንጀል ፈጽመው የሞት ፍርድ ሲፈረድባቸው ለመሬት አምላክ ክብር ለመጠንቀቅ ሲባል ወንጀለኞቹን ከምድር ከፍ ባለ መስቀል ተሰቅለው እንዲሞቱ ያደርጉ ነበር። ምክንያቱም ወንጀለኞቹ ቅጣታቸውን በመሬት ላይ ከተቀበሉ ኦርሙዝድ የተባለው አምላካቸው እንደሚረክስ ያስቡ ነበርና ነው።

ከዚህ በመቀጠል የመስቀል ቅጣት በግሪክ ፣ በሮም ፣ በአሦር ፣ በግብጽና በጀርመን ተስፋፍቶ ይሰራበት ነበር። ስቅላት በግብጽ የተለመደ ነበር። በዘፍ 40:19 እንደ ተጻፈው የስቅላት ፍርድ የተፈረደባቸው ሰዎች ተሰቅለው ከመሞታቸው በፊት ቅጣቱን ለማክበድ የሚደርስባቸው ተጨማሪ ስቃይ ነበረባቸው። በገመድ መታሰርና በጅራፍ መገረፍ፣ በጥፊ መደብደብ ፣ የሚሰቀሉበትን ግንድ /እንጨት/ ተሸክሞ ወደ ሞት መነዳት ፣ ልብስን ገፎ እርቃንን መስቀል ፣ በመስቀል ላይ ሐሞት መጋት ፣ ጎንን በጦር መውጋትና አጥንትን መስበር የተለመዱ ቅጣቶች ነበሩ።

የአይሁድ መጽሐፍት እንደነገሩኝ የሞት ቅጣት የተወሰነበት ሰው እጆቹን ከራሱ በላይ ቀጥ ካለ እንጨት ጋር አስሮ እስከ ፀሐይ ግባት ማዋል የተለመደ ነበር፤ ዘኁ [25:4] በመስቀል ላይ ማሳደር ግን የተከለከለ ነበር፤ ዘዳ [21: 23] በመስቀል ተሰቅሎ የሚሞት የተረገመ ነው ከተባለ ንጹሐ ባህርይ ኢየሱስ ክርስቶስ በመስቀል ተሰቅሎ የሞተው ለምንድን ነው? የሚል ጥያቄ ሊነሳ ይችላል። ጌታችን በመስቀል ተሰቅሎ በፈቃዱ የሞተው በቤዛነቱ የሰውን ልጅ ከእርግማን ለመዋጀት ነው።

“የኢየሱስ ክርስቶስ መስቀል”

ቀነወኒ እደውየ ወእገርየ እጄንና እግሬን ቸነከሩኝ

መዝ [21:161] የሚለው ትንቢት ይፈጸም ዘንድ ጌታችን በመልዕልተ መስቀል ላይ ከተሰቀለ ወዲህ መስቀል የመርገም ምልክት መሆኑ ቀርቶ በማዕከለ ምድር የቆመ የኃጢአት ጨለማ የተወገደበት የብርኃን አምድ ኾኗል።

“መስቀልና ምሳሌዎቹ”

/1/ የእንጨት መስቀል፦ ጌታ ከ፯ ዕጽዋት በተዘጋጀ ዕጸ መስቀል የመሰቀሉ ምሳሌ ነው።

/2/ የብረት መስቀል፦ በ፭ ቅንዋት ሳዶር ፣ አላዶር፣ ዳናት ፣አዴራ እና ሮዳስ የመቸንከሩ ምሳሌ ነው።

/3/ የወርቅ መስቀል፦ ንጹሐ ባህርይ ነውና

/4/ የብር መስቀል፦ ይሁዳ ለሰላሳ ብር ብሎ አሳልፎ ሰጥቶታልና

/5/ የመዳብ መስቀል፦ መዳብ ቀይ ነውና የክቡር ደሙ ምሳሌ ነው።

በአንድ ወቅት ቅ/ዲዮስቆሮስና ነብዩ ኢሳይያስ በመንፈስ ተገናኙና የጌታን የቀራንዮ የጎሎጎታ ውሎውን እንዲህ ተነጋገሩ፦

አይሁድ ያዙት የመላእክት ሠራዊት በመንቀጥቀጥና በፍርሃት የሚቆሙለትን እርሱን በአደባባይ አቆሙት፤ በመስቀል ላይ ሰቅለው በቀኖት ቸነከሩት፤ ራሱንም በዘንግ መቱት ጎኑን በጦር ወጉት። ለጉበኞች እስራኤል ከአንድ ድንጋይ ያጠጣቸውን ለጥሙ ከከርቤ ጋር የተቀላቀለ ሐሞትን አጠጡት፤

የማይሞተው እርሱ ሞተ፤ ሞትን ይሽረው ዘንድ ሞተ፤ በቃል ኪዳን ተስፋው እንደ ነገራቸው።

ኃያል ወልድን ፍቅር ከዙፋኑ ሳበው፤

እስከ ሞትም አደረሰው።

የሚስቡትን ሰዎች በቀንዱ የማይበረታታ ለሚያርዱትም ሰዎች አንገቱን የሚያዘነብል ላም ምን ይደንቃል!

በሚሸልተው ፊት የማይናገር በግ እንደምን ያለ ነው!

በመከራ ግዜ በሚወጉት ፊት አፉን ያልገለጸ ምን ትዕግሥት ነው!

ኦ በግዕ ዘኢይነብብ በቅድመ ዘይቀርጾ!

O sheep dump before your shearers!

በእርሱ ቁስል እኛ ተፈወስን፤

በሸላቾቹ ፍት ዝም እንደሚል በግ አፉን አልከፈተም!

ቅዳሴ ዘዲዮስቆሮስ ወአናፎራ /ኢሳ 53:1/